تا پانیچگول طراحی تایلندی - آمریکایی است که  در ناخون فانوم تایلند در سال 1974 به دنیا آمده است. زمانی که تا پانیچگول تنها 11 سال داشته، به همراه خانواده اش به آمریکا مهارجت می کند. علاقه تا به مد از همان دوران کودکی آغاز شد اما او با وجود علاقه ای که به مد داشت، در دانشگاه بوستون مشغول به تحصیل در رشته تجارت شد. تا پانیچگول بعد از فارغ التحصیلی در سال 1997، به نیویورک رفت و به عنوان نویسنده مد مشغول بکار شد، اما او متوجه شد که علاقه اش به مد تنها محدود به نویسندگی در حوزه مد و فشن نیست و بسیار علاقمند به طراحی لباس است؛ بنابراین او درنهایت در سال 2001 تسلیم علاقه اش شد و برای تحصیل در رشته طراحی لباس به دانشکده طراحی پارسونز که یکی از بهترین دانشگاه های هنر دنیا است، رفت.

تا پانیچگول پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه، در سال 2004 اولین مجموعه ready to wear خود رارونمایی کرد و مورد استقبال و توجه بسیاری از ن، مطبوعات و رسانه های مد و سردبیران این حوزه قرار گرفت. او در نهایت برند خود را با نام "تا پانیچگول" در سال 2005 راه اندازی کرد. مجموعه های تا ماکسیمال و پر زرق و برق بودند و مجموعه های او همواره مورد توجه بسیاری ازافراد مشهور از جمله میشل اوباما و سارا جسیکا پارکر  قرار گرفت و سبب شهرت بیشتر وی گشت.

مطالعه کنید: انواع استایل

 بیش از یک دهه بود که تا پانیچگول به عنوان یک طراح آمریکایی شناخته شده بود و طراحی هایش مورد توجه بود تا این که دو سال قیب یعنی در سال 2017 و درست در زمانی که تا پانیچگول در اوج شهرت و محبوبت بود، به یکباره اعلام کرد که قصد دارد برای مدتی از فشن کناره گیری کند و درباره این مسئله بیشتر تحقیق کند.

بازگشت تا پانیچگول به دنیای مد 

تا پانیچگول اکنون بعد از دو سال دوری از فشن مجددا به فشن بازگشته است و امروز با اسم تجاری New Direct to Consumer، در حال فعالیت است. او دیگر به نمایش کارهایش در ران وی ها علاقه ای ندارد زیرا او قصد دارد لباس هایی را طراحی کند که تا قبل از آن که کهنه شوند، چند بار قابل استفاده باشند. مجموعه ای که در وب سایت تا پانیچگول منتشر شده، کاملا در تضاد با کارهای قبلی اوست. طرح هایش به شدت مینیمال و ساده شده اند. لباس های مجموعه های قبلی او، هزاران دلار ارزش داشت، اما لباس های مجموعه جدیدش از 75 دلار تا نهایت 225 دلار قیمت دارند. این تغییر و تحول عظیم در زیبایی شناسی پانیچگول، نمایانگر مسیر فشن در آینده و در زمان حال است. این که فشن سمت و سوی و مقصدش کجاست. تا پانیچگول در این باره می گوید: "من مشتریانی داشتم که هر فصل می آمدند و یک لباس به ارزش هزار دلار خریداری می کردند، اما اگر تو امروز با آن ها صحبت کنی، متوجه می شوی که آن ها در خریدشان محتاط تر شده و حواسشان به ابعاد دیگر ماجرا نیز هست . آن ها می دانند که دیگر نیازی به لباس های گران قیمت ندارند. اولویت هایشان تغییر کرده است. پس بهتر است که من هم اولویتم را تغییر دهم."

 پانیچگول برخلاف دیگر برندهای DTC که یک کمپانی هستند و چندین نفر آن را هدایت می کنند، به صورت فردی به طراحی و تولید پرداخته است و دیدگاه شخصی خودش را پیش می برد. "مخاطبان و خریداران، دیگر علاقه ای ندارند که برایشان مشخص شود که دامن بلند بپوشند و یا کت کوتاه.! ترندها دیگر جواب نمی دهند" به همین دلیل او تصمیم گرفته تا نقشش را به عنوان طراح عوض کند. او به جای آن که زیبایی شناسی اش را به مخاطبانش منتقل کند، تصمیم گرفته است تا نیازهای آن ها را بفهمد و براساس آن، پیشنهادهایی ارائه دهد.

"طراحان Runway اصلا به این نکته توجه ندارند که احتیاج مردم چیست! ما به این که مردم با چه چیزی راحتتر هستند و کدام لباس کارآمدتر است فکر نمی کنیم"  در حقیقت هدف تا پانیچگول این است که لباس هایش نه برای یکبار، بلکه چندین بار توسط بانوان، مورد استفاده قرار گیرد. او قصد دارد تا تولیداتش را بدون واسطه در وب سایت خود، به فروش برساند و همچنین قصد دارد تا این نوع عرضه تولیدات در نیویورک و سپس در شهرها و کشورهای دیگر رایج شود.

اما در پایان، تا  پانیچگول به جادوی فشن اشاره می کند: "ما نمی توانیم تاثیرگذاری فشن بر مردم را نادیده بگیریم و این چیزی قابل سنجش نیست؛ اما ما همه می دانیم وقتی که یک طراح، قطعه ای خلق می کند، باعث می شود که مخاطب تحت تاثیر قرار گیرد و فکر کند." و این تامل باعث تغییرات بزرگی در جامعه می شود. "من همچنان قصد دارم تا با آثارم (ضمن توجه به مسائل زیست محیطی) بر مخاطب تاثیر بگذارم".

موی رمانتیک در شکل های مختلف

موی بافته شده

گل

آرایش ایفوریا

مژه های به شدت اغراق شده

لب های براق

موی بزرگ

1-  کت های چاپ دار

2-  ژاکت های زرق و برق دار

3-  کیف های راحت

4-  شلوار های پیتونی

5-  جوراب های رنگی

تفاوت تیشرت با پولوشرت

شما در طی سال چند جفت کفش خریداری می کنید؟ از آنجایی که پای هر کسی در حکم قلب دوم اوست پس باید در انتخاب و خرید کفش مناسب بسیار دقت نمایید اگر شما از آن دسته افرادی هستید که روزانه مدت زیادی را پیاده روی می کنید مطمئنا به کفشی نیاز دارید که مدت بیشتری را دوام بیاورد و دیرتر خراب شود و البته به پا آسیب نزند. در این مقاله ما سعی کرده ایم تعدادی از بهترین کفشهای پیاده روی و بهترین کفشهای رانینگ 2018 را به شما معرفی کنیم. این کفشها براساس آزمایشات گسترده و متنوعی انتخاب شده اند .

Altra Timp

این کفش در پا بسیار سبک و راحت بوده و در هر شرایطی مقاوم و خوب عمل می کند . شما می توانید با این کفش یک پیاده روی لذتبخش و هیجان انگیز را تجربه کنید. 

New Balance Fresh Foam Hierro v3

 کفش fresh foam hierro v3 از برند نیوبالانس می باشد که بسیار منعطف بوده و از تمامی آزمایشاتش پیروز بیرون آمده است این کفش همه کاره و بر تمامی سطوح از قبیل برف، یخ، سنگ و . مقاوم می باشد.

Brooks Mazama 2

اگر شما یک دونده هستید این کفش میتواند بسیار مناسب شما باشد چرا که بسیار سبک و سریع است و گزینه مناسبی تا 50k میتواند باشد. 

Asics Gel DS Trainer 23

این کفش رانینگ که مدتهاست در صدر کفشهای برند اسیکس قرار دارد و بعنوان قهرمان این برند شناخته شده است کاملا مناسب تمرینات سرعتی است چرا که بسیار مقاوم بوده و در طولانی مدت می تواند همراه خوبی برای شما باشد. 

New Balance 890v6

این مدل کفش  ترکیبی عالی از مواد قابل انعطاف و تنفسی، فوم های سبک و واکنشی و نیمه شفاف و در کل یک ساختارساده و در عین حال موثر دارد. مدل 890 نیوبالانس از آنجایی که بسیار سبک می باشد بهترین انتخاب برای پیاده روی بخصوص دونده هاست.

Nike Zoom Pegasus 35

نایک Pegasus 35 یک کفش دوستانه که علاوه بر این که به شما حس سریع بودن را می دهد برای هر موقعیت و مکانی نیز می تواند مناسب و قابل استفاده باشد.

Skechers GoRun Ultra R2

این مدل کفش از برند اسکچرز به اندازه کافی سبک و پرانرژی است و همراه خوبی برای کسانیست که می خواهند با سرعت کم ولی طولانی مدت پیاده روی کنند چرا که بسیار مقاوم بوده و صدمه ای نخواهد دید این کفش از بهترین کفش های رانینگ 2018 می باشد که در تمامی آزمایشاتش موفق بوده است.

Adidas Adizero Tempo 9

این مدل کفش از برند آدیداس بسیار سبک و سریع و بسیار مناسب تمرینات سخت دوندگی است.

Saucony Kinvara 9

Saucony Kinvara به مدت 9 سال سرسختانه بازار کفش را در دست داشته است و اما نسخه امسال برند سای (Kinvara 9) بسیار سبک و نرم و کاملا قابل اعتماد و متنوع است.

 برند ایتالیایی  ورساچه که توانست از یک خیاطی کوچک به یک برند لاکچری و محبوب تبدیل شود توسط جیانی ورساچه در سال 1987 تاسیس شد. این برند که در بین مردم جهان و سلبریتی ها بسیار محبوب است توسط خواهر جیانی ورساچه، دوناتلا ورساچه اداره می شود دوناتلا از بزرگترین سهامداران ورساچه و یکی از بهترین طراحان مد ایتالیایی است.

و اما خبری که این روزها علاقمندان دنیای مد را شوکه کرد این بود که مایکل کورس طراح معروف آمریکایی برند ورساچه را به قیمت 2.2 بیلیارد دلار خرید. 

مایکل کورس که یک برند با نام خودش دارد و طرح هایش در میان مردم از محبوب بالایی برخوردار است مالک جدید برند ورساچه شد و قصد دارد این برند را به درآمد چند میلیارد دلاری برساند و برای این برند لاکچری بلند پروازی هایی در سر دارد. مایکل کورس که بخاطر لباسهای نه اش شناخته شده در فشن شو هفته مد نیویورک توانست خوش بدرخشد و فشن شویش با استقبال فراوانی روبرو شد. 

مایکل کورس بعد از خریداری ورساچه قصد دارد نام برند ورساچه را به Capri Holdings که نام یک جزیره افسانه ای است تغییر دهد و همچنین قصد دارد صد فروشگاه دیگر با نام این برند افتتاح کند و می خواهد این برند را در بازارهای آسیا به خصوص ژاپن و کره جنوبی گسترش دهد.

احتمال اینکه دوناتلا ورساچه هنوز هم به عنوان مدیر ورساچه باقی بماند، وجود دارد اما مایکل کورس قصد دارد این برند را متفاوت تر از قبل نشان دهد و بر روی کیف های دستی، کفش و کالاهای چرمی بیشتر تمرکز کند و مدیران وی امیدوارند که بتوانند مشتریان بیشتری را جذب کنند.

تمی که امسال موزه هنر متروپولیتن با عنوان  "duration about time: fashion and" برای مت گالا 2020 در نظر گرفته است به تاریخ فشن در زمان اشاره دارد. Wendy Yu کیوریتور از "تفاوت های ظریف و بی انتها" صحبت کرده است. "تصویرسازی دوباره تاریخ فشن که قطعه قطعه، ناپیوسته و ناهمگن است."

سال 2020 گویی نقطه عطف تاریخ موزه هنر متروپولیتن به حساب می آید. موسسه نیویورک، سالگرد 150 مین سال تاسیس مت گالا را با سری نمایشگاه ها و شاهکارهای تاریخ جشن خواهد گرفت. در راستای تم مت گالا 2020، Met  اعلام کرد که نمایشگاه امسال، گلچینی از تاریخ 150 ساله فشن را به نمایش خواهد گذاشت.

سرپرست فعلی کیوریتوری موزه متروپولیتن،آندره بولتون، براساس فیلم "Orlando" از "سالی پاتر" که درباره سفر در زمان بود و از نام یکی از آثار ویجینیا وولف برداشته شده بود، تم مت گالا 2020 را گرفته است.  او می گوید «در این فیلم تیلدا سویینتون با لباس فرانسوی قرن هجدهمی، وارد هزارتویی می شود و زمانی که از آن عبور می کند، لباسش تغییر کرده و به لباس های قرن نوزده شبیه می شود. این صحنه خارق العاده است و این ایده از همان جا می آید.»

شبح-راویِ آثار ویرجینیا وولف که در کتاب های با تم زمان او مانند "اورلاندو"، "خانم دالووی" و "به سوی فانوس دریایی" دیده می شود، در نمایشگاه مت گالا 2020 قرار است به نمایش درآید. هانری برگسون، فیلسوف فرانسوی، مساله دیرند  duration در زمان را مطرح کرده است. زمان جاری، انباشت و غیرقابل تفکیک بودن زمان، همچنین داستان کوتاهی از مایکل کانینگهام، نویسنده رمان "ساعتها" که خوانشی پست مدرن از خانم دالووی وولف است، در کاتالوگ 2020 نمایشگاه، خواهد بود.

بولتون می گوید: "موضوعی که درباره ایده زمان از نگاه وولف مرا جذب می کند، مسئله پیوست و تسلسل در بحث زمان است." شبیه به آن چه برگسون فرانسوی می گوید. " هیچ آغاز، میانه و پایانی وجود ندارد. تنها یک میانه ی بزرگ است و من نیز همین احساس را در رابطه با فشن دارم. فشن همین زمانِ حال است."

مطالعه کنید: مراسم مت گالا 2018

درفیلمی که به یاد کارل لاگرفلد مرحوم، در ماه ژوئن پخش شد، کارل می گوید : "اولین چیزی که وقتی به یک دوره خاصی نگاه می کنید و درباره مثلا قرن 18 فکر می کنید ، لباس ها هستند و نه معماری و چیزهای دیگری."

ماجرایی که بولتون برای این نمایشگاه به راه انداخته، باعث می شود که به شکل کاملا متفاوت،  پیوسته و سلسله وار و نه قطعه قطعه شده، نگاهی به آغاز صنعت مد و طراحی لباس ، فشن و تاریخچه آن بیندازیم.

نمایشگاه مت گالا 2020 در دو بخش یا به عبارتی  دو بازه زمانی  برگزار خواهد شد و این مسئله  به خاطر زمان بندی تنظیم شده از سال 1870 تا 2020 که بازه زمانی مدرن شده و مدرنیته شدن است، خیلی منطقی و عقلانی است. بخش اول مت گالا 2020 به شکل و ظاهر سیاه برمی گردد و بخش دوم براساس توضیحات کیوریتور، بخش "ضد گاهشماری" است.

مکس هولین، مدیر مت گالا، در نشست خبری که در باره موضوع تم مت گالا 2020 داشته است، گفته : "این نمایشگاه ذات زودگذر فشن را در نظر می گیرد.  "فلش بک" و "فست فوروارد" را به کار برده تا نشان دهد که هر دو مفاهیم می توانند خطی و همچنین دایره ای باشند."

انچه که پیداست نگاه بولتون به "برابری در زمان" است. او معتقد است که مقایسه و تطبیق دو طراح از دو دوره متفاوت، همچنین مقایسه دو طراح از یک دوره که یکی از آن ها موفق شده و دیگری موفقیت آنچنانی نداشته است مانند شانل و پاتو در دهه 20 میلادی و نمونه های دیگر که یکی از آن ها موفقیت چشمگیری داشته و دیگری ن ، و این مسئله می تواند جالب و قابل تفکر باشد.

در واقع قصد بولتون از این نمایشگاه و انتخاب این تم، کشف کردن راز میان طراحان موفق و ناموفق است. معمای طرح های این هنرمندان در طول تاریخ از طریق شکل ها، موتیف ها، متریال به کار رفته و همچنین الگوها و تکنیک ها حل شود. مایکل بولتون شخصا به الکساندر مک کویین علاقه ویژه ای دارد و از نگاه او دامن "بامستر" که در سال 1995 توسط مک کویین طراحی شد، نسخه رادیکال لباس سیاه پرنسس اواخر سال  1870 است و این تاثیر گذاری ها و تاثیر پذیری ها می تواند جالب توجه باشد و تعمق در آن، مسئله زمان را برایمان قابل لمس تر می کند.

نمایشگاه مت گالا 2020 در تاریخ 7 می برگزار خواهد شد و تا 7 سپتامبر ادامه خواهد داشت. بولتون برای طراحی صحنه و ویژال با اس دِولین (Es Devlin) همکاری خواهد کرد؛ کسی که در گذشته، طرح هایی با موضوعاتی شبیه تم مت گالا 2020 "درباره زمان" کار کرده است.

مطالعه کنید: مراسم مت گالا 2019

 در یک نگاه اجمالی، شاید بتوان دهه 90 میلادی را نه تنها در صنعت مد و فشن، بلکه در تمامی رویدادها و جریانات ی و اجتماعی، دهه "شدت" ها نامگذاری کرد. دهه ای با عنوان سوپر مدل ها و جنبش ها و خرده فرهنگ هایی که در واکنش به اتفاقات ی آن دوران شکل گرفتند. در این بخش از مجله مد برندکده قصد داریم به سراغ فشن دهه 90 میلادی و اتفاقات آن دوران برویم و ببینیم که اتفاقات ی و اجتماعی آن زمان چه تاثیری بر شکل گیری فشن در دهه 90 داشته است، بنابراین با ما همراه باشید. 

تاثیر خرده فرهنگ ها بر فشن دهه 90 میلادی

خرده فرهنگ ها در آغاز، سروصدای زیادی نداشتند و آن چنانا که باید، تاثیر گذار نبودند، اما به تدریج، تاثیر آن ها در رفتارهای اجتماعی و فرهنگ رایج و اصلی جامعه دیده شد و این خود باعث شد تا دهه 90، تحت تاثیر کامل این اتفاق ها قرار بگیرد و شاید دلیل این که در آن زمان، فشن خیابانی بر لباس های اوت کوتور، برتری یافت و کار طراحان دچار زوال گشت، همین مسئله بود.

 اما نکته جالب تر این جاست که دهه 90، دهه فشن نامیده شده است چرا که دردهه 90 نسبت به دیگر دهه های قرن بیستم، نگاه عمیق تری به فشن در سال های قبل داشت. در آن دهه، طراحان با ترکیب استایل های دهه های گذشته، یک نوستالژی را به وجود آورده بودند که البته این رنگ و بوی نوستالژیک، تنها در ابتدای امر قابل مشاهد بود و در ادامه با نزدیک شدن به اواخر دهه 90 میلادی، این ترکیب ناهمگون، تبدیل به چیزی نامتعارف و غریب شد که دیگر رنگ و بویی از نوستالژی را با خود به همراه نداشت.

تاثیر ت بر فشن دهه 90 و شکل گیری فست فشن

در اواخر قرن 20، نه تنها صنعت فشن بلکه کل دنیا تغییرات زیادی را تجربه کرد. در این سال ها اتحادیه جماهیر شوروی از هم فرو پاشید و رکود اقتصادی شدیدی در اغلب کشورها بخصوص در آسیا دیده شد، طراحان هم به همین دلیل، به طراحی های اقتصادی و کم هزینه تر روی آوردند و این ماجرا، باعث شد 40 درصد کوتور اروپا تحت تاثیر قرار بگیرد و در نهایت موجب رکود کوتور شد.

از سوی دیگر، سرعت زندگی شتاب گرفت و تکنولوژی پیشرفت چشم گیری داشت. موبایل و اینترنت و گجت های مختلفی وارد بازار شدند. همچنین با فروپاشی کمونیسم، دنیا وارد عصر جدیدی شد. سرمایه داری عرصه را به دست گرفت و  نگاه ها را به سمت کالاهای لوکس برد. فروشگاه های اینترنتی مانند آمازون شروع به فعالیت کردند و سیستم سرمایه داری در شرایط رو به رشد قرار گرفت، همین موضوع سبب شد که صنعت فشن تحت تاثیر بازار فروش قرار بگیرد و موجب شکل گیری پدیده ای به نام "فست فشن" شود؛  پدیده ای که نشان از مصرف گرایی داشت. 

 صنعت فشن با مصرف بیش از اندازه برای متریالِ کارها، شناخته می شود، اما فست فشن این نوع مصرف را وارد مرحله ی جدیدی کرد. اما چه کسی می توانست زرق و برق دهه 90 را انکار کند؟ زمانی که مردم در شرایط پس از جنگ سرد به سر می بردند، چه کسی می توانست از این زیبایی در دل وضعیت خاکستری حرفی نزند؟

اوج شکوفایی رسانه در دهه 90 میلادی

از مهم ترین ویژگی های دهه 90 میلادی، شکوفایی و اوج گیری "رسانه" بود. در واقع رسانه پدیده ای است که در زمان های دور شکل گرفته است و تاثیر زیادی بر اذهان عمومی و همین طور شکل گیری فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها داشت؛ اما رسانه در دهه 90، با اوج گیری هنر "ویدیو" همزمان شد و به همین دلیل در صدر اتفاقات تاثیر گذار تاریخ قرار گرفت.

 شکل تبلیغات و عرضه محصولات به طور کامل دگرگون شد. هنر، با رسانه ترکیب شد و Fashion Film این بار به دور از تبلیغ صرف، کار خود را ادامه داد. فشن فیلم تا قبل از این سال ها به عنوان تیزرهای تبلیغاتی شناخته می شد، اما ناگهان روایت و قصه پردازی، وارد این فیلم ها شد. رسانه نقش مهم و تاثیرگذاری در فشن دهه 90 ایفا می کرد و به آن سرعت می بخشید. در آن زمان سوپر مدل ها تبدیل به بازیگرانی حرفه ای شده بودند. دنیا رو به دیجیتالی شدن می رفت و زرق و برق این دنیای دیجیتالی چشم همه را ربوده بود. مفهوم Transmodern  آرام آرام خود را جا انداخت. قدم گذاشتن در ماورای این تصاویر مجازی، دنیایی ناشناخته، شاید تنها راه نجات بشریت از وضعیت ساکن زمانه. این نگاه خود را در فشن و نوع لباس پوشیدن افراد نشان داد. لباس ها و اکسسوارهایی از دل دنیایی دیگر. چیزی شبیه به همان نگاه آینده نگرانه فشن دهه 60 میلادی و حتی فراتر از آن. این بار با آینده و مفهوم "فضا" طرف نیستیم. دنیایی در دل پیکسل ها و نویزهای تصاویر ویدیویی که بعدها در قرن 21 کامل تر شد. 

 اینجاست که شاید بتوانیم دلیل ظهور فست فشن را بیشتر درک کنیم!! در این دوره، به واسطه "ویدیو" مفهومِ سرعت، بیشتر مطرح شد. دوربین های عکاسی و فیلمبرداری به دلیل دیجیتالی شدن، در دسترس همه قرار گرفت و تنها با فشار دادن یک دکمه یک فریم عکس می گرفتند و کار، برای همه آسان شده بود. دیگر نیازی به آن ابزارهای عکاسی سنگین و نگاتیوهای گران قیمت نبود. این مفهوم سرعت، باعث شد که دیگر طراحان، زمان زیادی برای طراحی پرجزییات و لباس های باشکوه نگذارند. تنها کافی بود با سرعت زیادی طراحی شوند تا در رسانه ها به سرعت تبلیغ شوند و به تولید برسند. 

همیشه در میان استایل های پاییزی و زمستانی، کفش ها و چکمه ها بسیار مورد توجه همه، بخصوص خانم ها بوده است، چرا که چکمه و بوت ها نه تنها بسیار کاربردی و گرم هستند، بلکه در ساخت یک استایل شیک و جذاب، بسیار کارآمد نیز می باشند. با وجود اینکه برخی از برندها، استفاده کاربردی ازبوت ها  وچکمه ها  را فدای زیبایی کرده اند، اما برخی دیگر از برندها مانند برندهای پرادا، کفش ها را براساس کاربردشان اولویت بندی کرده اند و آنها را قربانی استایل و زیبایی نکرده اند که این جای تقدیر و تشکر از آنها را دارد. در ادامه قصد داریم نگاهی به ترند بوت های پاییز 2019 بیندازیم. بنابراین با مجله مد برندکده همراه باشید. 

بوت های نظامی

این چکمه ها و بوت ها در رانوی های امسال  و همچنین استایل های خیابانی به شدت به چشم می خورد و اکنون نیز جزء ترند بوت های پاییز 2019 هستند . این دسته از بوت های نظامی (Combat Boots) که امسال ترند شده اند، آدم را به یاد فشن در دهه 90 میلادی و استایل های آن دهه می اندازد و وقتی با جین آبی و یا لباس نه پوشیده شود، می تواند نگاه ها را به سوی خود بکشاند. همچنین برای سرما و یخ بسیار مناسب و مقاوم هستند.

چکمه هایی با چاپ حیوانات 

چکمه هایی با طرح و پترن حیوانات که اصطلاحا به آن ها (Animal Print) می گویند، یکی از انواع چکمه هایی هستند که در لیست ترند چکمه و بوت های پاییز 2019 قرار دارند که نه تنها در سال جاری، بلکه سال های قبل نیز بسیار محبوب و پرطرفدار بوده اند. چاپ پوست حیوانات راهی تازه است برای آنکه رنگ های موردعلاقه مان را به شکلی نو و متفاوت استفاده کنیم. پوست مار و تمساح با رنگ هایی متفاوت و اغراق شده، که اگر با رنگ فصل( قهوه ای) سِت شود، می تواند به طرح جالب توجهی تبدیل شود.

بوت هایی با لژ ضخیم 

بوت هایی با لژ ضخیم (Lugged Soles) یکی از ترندهای پاییز 2019 هستند. خیلی راحت بگوییم که هرچه کف کفش ضخیم تر و کلفت تر باشد، به استایل شما جذابیت خاص تری می دهد. کف ضخیم، تمام آن چیزی است که یک کفش زمستانی باید داشته باشد و طراحان، حواسشان کاملا به این موضوع بوده تا مردم خیلی راحت روی برف و یخ ها سر نخورند.

چکمه های تا زانو

بدون شک زمانی که از کفش زمستانی حرف می زنیم، اولین تصویری که در ذهنمان نقش می بندد، همان چکمه های تا زانو یا Knee- High هستند که بین خانم ها طرفداران زیادی دارد، چرا که با این چکمه ها براحتی می توان دامن و شلوار و یا حتی پیراهن پوشید و یا شلوار را داخل چکمه کرد تا شبیه به دختران گاوچران شد؛ که البته ناگفته نماند که به تازگی این استایل (استایل کابوی) خیلی پرطرفدار شده است و درهفته مد میلان 2020 و هفته مد پاریس 2020  بسیار به چشم می خورد و اکنون این مدل چکمه ها جزء ترند کفش های پاییز 2019 شده اند.

چکمه های برفی   

بدون شک هر دختری دوست دارد برای یک بار هم که شده این چکمه های برفی یا به اصطلاح Snow Boots را امتحان کند. مخصوصا امسال که طراحان، به چکمه های برفی بیشتر توجه نشان داده اند و جزییات جالب تری مانند استفاده از خز مصنوعی و یا بندهای رنگی را به آن ها اضافه کرده اند.

جریانات مد و فشن دهه 90 با تغییرات سریع و غیرقابل کنترل مدیوم های مختلف هنری، همزمان شد. چند هنرمند جوان انگلیسی مانند تریسی اِمین و برادران چاپمان و همچنین دیمین هرست، آثاری را ارائه دادند که به مانند شوک در آن دوره تلقی می شد. در آن سال ها،  هنر اجرا (Performance Art) با بدن های دستکاری شده (Orlan) به حد افراط رسید  و تیراوانیا ریرکریت نمایشگاه های هنری را به نوعی پارتی شبانه تبدیل کرد و حرکت آن ها در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفت. 

همچنین این نمایشگاه های هنری با صنعت مد شروع به همکاری کردند. در سال 1996 دو سالانه فلورانس میزبان آثار هنرمندانی از سراسر دنیا بود که در بین آن ها کارهای طراحان بزرگ فشن به چشم می خورد. بعضی از این همکاری ها مرز بین هنر و فشن را از میان برداشتند مانند عکس هایی که یورگن تلر برای کمپین تبلیغاتی مارک جیکوبز و همچنین از طرح های پرادا گرفته و بی شباهت به عکس های سیندی شرمن (Cindy Sherman) نیست.

تغییر شکل پاپ آرت در دهه 90 میلادی

پاپ آرت (PopArt) که از زمان فشن دهه 60 میلادی مطرح شده بود، در کارهای دیمین هرست (Damien Hirst) شکلش را تغییر داد و از مرحله سطحی  وارد مرحله عمیق تری شد. این آثار، تنها تکرار محض خطوط و نقوش نبودند، بلکه در دل اغلب کارها، نقد به مفاهیم سطحی وجود داشت. هرست نگاه محیط زیستی اش را از همان اوایل کار با خود داشت؛ برای مثال در اثر "چون که تو را ندارم، تو را میخواهم" با تکرار پیکرهای بی‌ جان ماهی‌ هایی از نژاد های مختلف، پاپ‌آرت را وارد مرحله جدیدی کرد. هرست گویی نقد شدیدی به فجایع محیط‌‌‌ زیستی داشت که بعدها در قرن 21 بیشتر مطرح شد. 

پاپ آرت نه تنها در فرم-مانند طراحی کُمیک ها- بلکه در لایه های عمیق تری با فشن ترکیب شد. طراحی ها هرچه به اواخر این دهه نزدیک می شدیم، سطحی تر می شدند و دیگر نشانی از ظرافت در طراحی ها نبود.

در دهه 90 میلادی، فیلمسازانی مانند پدرو آلمادووار، ژانگ ییمو و .هم توجه بیشتری به فشن داشتند. به عنوان مثال در ویدیو آرت های متیو بارنی (Matthew Barney) که از نابغه های هنر ویدیو در این دهه به شمار میآید ، در فیلم پنج گانه Cremaster به شکلی آوانگارد فشن را وارد کرده است و باعث شد بعد از سال ها بار دیگر این نگاه آوانگارد را در طراحی لباس ها ببینیم. لباس هایی باشکوه، گویی که از دل قرن 18 بیرون آمده اند اما در فضایی نامتعارف، که این طرح ها را هرچه عجیب تر جلوه می دهد.

واقع گرایی، سایه ای بر عکاسی فشن دهه 90

در دهه 90 میلادی، مفهومی که در کانون توجه هنرمندان قرار گرفت، مفهوم "واقعیت (واقع گرایی)" (Real-ism) بود. واقعیت مفهومی است که بین هنر و فشن مدام رد و بدل می شد. عکس های فشن باید واقعی می بود و مدل ها باید شبیه به مردم واقعی می بودند، نه افرادی خارج از زمان و مکان! عکس های هلموت نیوتون و گای بوردین در دهه 70 میلادی، نشانی از واقع گرایی بدبینانه داشت، اما در دهه 90 ، واقع گرایی سعی داشت تا  شکوه عکاسی فشن در سال های گذشته را از بین ببرد تا به چیزی قابل لمس تر تبدیل شود. شاید برای همه این سوال مطرح شود که عکس های ژان باپتیست موندینو (Jean Baptiste Mondino) با آن افراط، چگونه واقع گرانه است. 

اما نکته در همین جاست که خشونت در دهه 90 میلادی، بخصوص در فیلم ها، وارد فرهنگ عام شد. "داستان عامه پسند" (Pulp Fiction) از تارانتینو یکی از نمونه های مطرح است که به عنوان شمایلی از دهه 90 به شمار می آید. در آثار هنری دهه 90، اغلب مسئله خشونت، مواد مخدر و مرگ مطرح بود. در کارهای موندینو هم، مدل ها را در حالی که خون از لب هایشان جاری است میبینیم که اسلحه ای بر پیشانی شان گرفته اند و آماده شلیک هستند.

قرن 20 قرن تغییر و تحولات عظیم در عرصه هنر محسوب می شود که دهه آخر این قرن، اوج خشونت را در خود دارد. این بار نه در عرصه ت، بلکه در اجتماع. در بین جوانان عاصی و همین طور در دل هنر که با وجود رسانه این پدیده بیشتر به چشم آمد و در دنیا همه گیر شد.

استایل گرانج، استایل محبوب جوانان دهه 90 

یکی از تاثیرگذارترین جریان های دهه 90 میلادی جریان Grunge است که مستقیما از دل موسیقی بیرون آمده است. گروه آمریکایی Nirvana از جمله گروه های موسیقی بودند که استایل گرانج را همراه با موسیقی خیابانی و معترضشان وارد جامعه کردند. اغلب جوانان به این نوع استایل گرایش پیدا کردند. خشونت، خیانت، نقدِ تند و تیز شرایط اجتماعی از حرف های این خرده فرهنگ بود که آرام آرام وسعت پیدا کرد. لباس هایی گشاد و راحت و حتی برخی اوقات کثیف و چرک. جوانانی بیکار و خشمگین که فقط می خواهند فریاد بزنند و صدایشان شنیده شود.

مد ن در دهه 90 میلادی با توجه به ترکیب سبک‌های متفاوت از سوی طراحان، بسیار متنوع بود. اغلب استایل‌های این دهه، الهام گرفته از دهه 70 بود و این مسئله باعث کوتاه و بلند شدن قد لباس‌ها در طول دهه شد. از طرفی جنسیت‌ گرایی از طریق نشان دادن لباس زیر بعنوان لباس بیرونی و استفاده گسترده از مواد Transparentمورد تاکید قرار می‌ گرفت. در حالیکه در این دهه از رنگهای متنوع استفاده‌  وسیعی میشد، به کار بردن رنگ‌های سیاه و خنثی، اغلب تصویری از یونیفرم را در ذهن ایجاد میکرد.

در فشن دهه 90 میلادی،  لباس‌ هایی با برش‌ های باریک که بر باریکی کمر تاکید داشت، رواج پیدا کرد.  دامنها در سال‌ های اولیه دهه 90 میلادی اغلب بلند و باریک بودند، به طوری‌ که بعضی از آن‌ ها حتی به مچ  پا میرسیدند. علاوه بر دامن، ژاکت‌ ها کم کم بلند شدند و گاهی این بلندی ژاکت‌ها، تاثیر دهه 70 از استایل ادواردین را به ذهن، متبادر میکرد. در دهه 90 میلادی، کت و شلوار و دامن به سبک کلاسیک شنل در میان ن محبوب شد، اما با به کارگیری رنگ‌ های روشن، طراحان سعی داشتند در آن ها تغییراتی ایجاد کنند و مطابق روز آن ها را طراحی کنند. سلیقه جوانان در آن دوران، ست کردن جلیقه کلاسیک – مانند استایل بلیزر و یا کاردیگان – با دامن بسیار کوتاه بود. دامن‌ها اغلب خط کمر پایینی داشتند و بر روی باسن سوار بودند. دامن‌های کوتاه با برش صاف و بدون چین هم موجود بودند، اما بیشتر دختران جوان، دامن‌ های کوتاه و چسبان را ترجیح میدادند. تی شرت، ژاکت های تنگ و تاپ های گره زده شده، معمولا کوتاه بودند و لباس زیر یا پوست بدن را به نمایش می‌گذاشتند.

 در مقابل شلوارهای باریک و تنگی که بر فضای مدآن زمان حاکم بود، برخی از ن، شلوارهای جین گشاد را به تقلید از خوانندگان رپ می پوشیدند.  همچنین علاقه مندان به موسیقی سبک رِیو، شلوارهایی با دم پاهای خیلی پهن را انتخاب می‌ کردند. 

در اواسط دهه 90 میلادی، فعالیت‌ های ورزشی در رسانه‌ ها خبرساز شد، به همین دلیل تاثیر زیادی بر فشن گذاشت و فشن هم خود را وارد ورزش کرد. در این بین می‌ توان از X Games نام برد که از تاثیرگذارترین پدیده ها در زمینه فشن و ورزش بود.

رایج شدن استفاده از خز در پوشاک و اغاز اعتراضات فعالان حقوق حیوانات

اعتراضات فعالان حقوق حیوانات از مهم ترین رویدادهای دهه 90 میلادی بود که با وجود آن، استفاده از خز بسیار رایج شد و کت‌های خزدار توسط افراد مشهور و مردم عادی مورد استفاده قرار می‌گرفت. این کت‌های خزدار با یقه‌های شالی پهن و دکمه‌های خز، از دهه‌های 20 و30 رایج شد و تا اواخر قرن، همچنان فریبندگی‌ اش به چشم می‌ آمد. زمانی نگرانی فعالان حقوق حیوانات بیشتر شد که پشم طبیعی گوسفندان قهوه‌ای محبوبیت پیدا کرد و طراحان نگاه ویژه‌ ای به چرم و پوست مار در طراحی شلوارهایشان انداختند. یکی دیگر از محبوب ترین المان های این دهه، چاپ پوست پلنگ بر روی لباس ن بود که تا امروز نیز محبوبت خود را حفظ کرده و مورد استفاده قرار می گیرد.

مطالعه کنید: هنر و فشن در دهه 90 میلادی

لباس شب بخش افراطی فشن دهه 90 میلادی

لباس شب و مناسبتی، قطب مهم دهه ۹۰ به شمار می‌ رود که بخش افراطی صنعت فشن را به نمایش گذاشت. توجه به این لباس‌ ها در طی این سال‌ها افزایش پیداکرد و در همین راستا، لباس‌های بانداژمانند ورساچه، افراد همیشه حاضر در جشن و میهمانی را تحت تاثیر قرار داد تا آن تاپ‌های شبه‌، که اغلب با دامن‌ های بلند ست می شدند، از صحنه خارج شوند.

 لاکروکس، طراح فرانسوی تی شرت‌هایی ابریشمی و توری که با پولک‌های طلایی تزئین شده را به عنوان لباس شب پیشنهاد داد. استایل دیگری که برای لباس شب در نظرگرفته شده بود، ظاهر لاغر و باریک دهه 30 را به یاد می‌آورد؛ به طوری‌که طرح‌های جان گالیانوی انگلیسی در ابعاد گسترده‌ای تقلید و در کنار آن، لباس‌های توری متالیک کلوین کلاین که محبوبیت زیادی نیز داشت، توسط طراحان و تولیدکننده‌ ها کپی شد. اگرچه در طول روز، ساتن به طور فزاینده‌ای مورد استفاده قرار می‌گرفت و علاوه بر ن، دختران جوان هم تمایل به پوشیدن آن ها داشتند؛ آرام آرام کرپ مصنوعی مات، متداول شد و پیراهن مات در لباس های شبانه به کار رفت.

 این لباس‌های شبانه در ترکیب با طرح پلنگی در اکسسوارها به شدت به چشم می آمد. از گزینه‌های دیگر برای لباس شب، شلوار بلند و پیراهن مات تام فورد برای گوچی و استایل های دونا کاران بود که ارجاعی دیگر به فشن دهه 70 محسوب می‌شود. در هر دهه ای و در هر مدیوم هنری، تاثیرپذیری از گذشتگان کاملا مشهود بود، اما دهه 90 میلادی اوج این الهامات و تاثیرات بود. اما طراحان علاوه بر این تاثیرپذیری ها، چیزی از خود اضافه کردند که این دهه را به نقطه اوج فشن رساند: افراط.